Harbor Me | Choreografie Sidi Larbi Cherkaoui
Anker me, bescherm me. In Harbor Me van Sidi Larbi Cherkaoui zijn drie dansers op zoek naar een veilige haven. Kunnen ze elkaar de steun bieden die ze zo hard zoeken? En zo ja, laten ze dit toe? Het toneelbeeld doet denken aan een zeehaven tijdens eb, met de drie dansers dansend in het slib. Vol weemoed en gemiste samensmeltingen. Een nieuw pareltje voor in de Introdans-schatkist.

“Een enorm soepel spel van actie en reactie waarbij Giuseppe Calabrese, Vincenzo Turiano en Federico Toselli met elkaar meebuigen, elkaar schikken en stutten in oogstrelende lichaamsbouwwerken, om nu en dan uit te breken voor uitbundige sprongen. Uiteraard ontbreken Cherkaoui’s kenmerkende, extreem lenige schouderstanden en -rollen niet.”

NRC

Azul | Choreografie Jorge Pérez Martínez
Met Azul creëerde choreograaf en voormalig Introdans-danser Jorge Pérez Martínez een fris en pittig werk dat uitblinkt door een eigen lichaamstaal en prachtig, bijzonder partnerwerk, gedanst op drie klassieke Spaanse gitaarcomposities. Pérez Martínez laat zich leiden door de sfeer van de muziek en het mediterrane, Spaanse gevoel. Speciaal voor Aqua voegt Pérez Martínez een deel toe aan het bestaande ballet. Enerzijds vrolijk en uitbundig, maar toch ook altijd met een zekere melancholie.

“Een groepsstuk van oud-Introdanser Jorge Pérez Martinez. Voor Aqua breidde hij zijn optimistische Azul (2017) op drie Spaanse gitaar klassiekers uit met nog meer helder getimede motoriek, nu op Vivaldi’s mandolineconcert tegen een achterwand in blauwtinten. Azul krijgt hierdoor het karakter van een eindeloze strandwandeling langs een mediterrane kust, met je tenen in de branding.”

de Volkskrant

EARTH | Choreografie Manuel Vignoulle
Zonder aarde is er geen water en andersom. Vanaf het allereerste begin zijn de drie dansers in EARTH van Manuel Vignoulle bijna continu met elkaar verbonden. Het is een verwijzing naar de connectie die we allemaal met elkaar delen. Vignoulle ziet de voorstelling als een eerbetoon aan de aarde, prachtig ondersteund door de haast meditatieve muziek. De patronen op de strakke kostuums doen denken aan tribal body art.

“Het ‘waterige’ aspect zit ‘m vooral in de galmende golfslag van de zang en de vakkundig en vloeiend aaneengeschakelde keten van steunen, tillen, leunen en over elkaar klimmen. Of ze nu dicht op de vloer bewegen, staand of op de schouders van een partner, vrijwel voortdurend blijven de dansers met elkaar verbonden in een doorgaande stroom energie.”

NRC

Oceana | Choreografie Lucinda Childs
In Oceana lijken de dansers te dansen onder de zee, mede door een gigantische videoprojectie van deinend water op de achtergrond. Terwijl een Argentijns koor ons zachtjes in de oren fluistert, trippelen de dansers over het toneel in de kenmerkende rustgevende, repetitieve dansstijl van choreograaf Lucinda Childs. Speciaal voor Introdans maakt deze ‘koningin van het minimalisme’ een versie met extra veel dansers.

‘Het golft en het danst en het is Lucinda. Het is zo meditatief, ik kan er wel uren naar kijken.’

Roel Voorintholt, artistiek directeur Introdans

“Sterk punt van Oceana is de werking van de kalme herhaling van eenvoudige, klassieke passencombinaties, telkens met een minieme wijziging of verandering van richting, waarbij de beweging van de rijen dansers een beeld oproepen van de kleine golfjes die over het strand rollen.”

NRC