recensie SPRING in Leverkusen: Introdans serveert een dansdelicatesse
4 april 2024
Door Monika Klein – gezien 11 april 2024 in Forum Leverkussen
Introdans serveert een dansdelicatesse. Het Nederlandse gezelschap schittert met een driedelige dansavond.
LEVERKUSEN | Bijna had een danser het feest gemist. Zoekend verkent hij het podium, trekt zijn zwarte pak uit en bemachtigt net op tijd de enige lege plek aan de gedekte tafel. Deze opening tovert al een glimlach op de lippen van het publiek in de volle Forum-zaal, waarmee een geweldige avond vol dans kan beginnen. De zenuwslopende gevechten om parkeerplaatsen zijn in één klap vergeten, die twee uur voor aanvang werden uitgevochten door voetbalfans.
Als Duitse première bracht het Nederlandse Introdans het drievoudige programma SPRING met choreografieën van Mauro Bigonzetti naar het Forum. Voor Rossini Cards stond de Italiaanse componist Gioachino Rossini model, niet alleen als leverancier van muziek, maar ook als fijnproever en kok. Er waren dus hoge verwachtingen voor wat het volledige ensemble zou serveren aan de lange feesttafel. In ieder geval een heel bijzondere choreografie, waarin aanvankelijk de linkervoeten en getrainde lichamen nog niet de hoofdrol spelen, maar alles gericht is op de indrukwekkende expressiemogelijkheden van handen en armen die absoluut synchroon bewegen.
Het werd pas echt turbulent na de maaltijd in de finale van dit stuk, wild en tegelijkertijd gericht op precisie. Daartussenin een adembenemend poëtische pas de deux, waarbij twee lichamen op kunstzinnige wijze in elkaar verstrengeld raken, loskomen en opnieuw in elkaar verstrengelen.
Ook in de daaropvolgende choreografie Bambù gebruikt Mauro Bigonzetti handen als bijzonder expressiemiddel. Terwijl hij bij Rossini Cards voornamelijk de beweging van de onderarmen die verticaal op het tafelblad zijn geplaatst benadrukte, hintte hij hier naar de delicate blaadjes die uit de stokken van de bamboeplant ontspruiten, zich ontvouwen en dan nerveus wapperen in de wind. Een effect dat net zozeer afkomstig is uit de Japanse traditie als de piepkleine, snelle trippelpasjes waarmee individuele danseressen over het podium glijden, met een stevig grondcontact zoals sterke planten die in de aarde geworteld zijn. De muziek voor dit op het Verre Oosten geïnspireerde stuk werd gecreëerd door de zoon van de choreograaf, Federico Bigonzetti.
In het derde stuk van de avond Cantata werd vervolgens een levendig dorp onder het licht van de avondzon onthuld. Met alle emoties die te zien zijn bij een uitbundig feest: met flirt en afwijzing, liefde en strijd, uitspatting en plezier. Hier waren de golvende lange haren het middel dat naast lichaamstaal en beweging werd gebruikt. Het dorp werd aangewakkerd en in beweging gehouden op de Zuid-Italiaanse manier door vier doorgewinterde zangeressen, die het ensemble opstookten met hun krachtige stemmen, accordeon en handtrommel, en daarbij zelf deel werden van de voorstelling. Een uitstekende avond van dans, waarvoor het publiek bedankte met een daverend applaus.
Lees de originele recensie hier (in het Duits).