Geboren: 1999, Legutiano (Spanje)
Opleiding: Conservatoria Profesional de Danza, Valencia (Spanje) en Eko Dance International Project, Turijn (Italië)

Als baby begon Aymara altijd te bewegen en te glimlachen als ze muziek hoorde. “Het leek alsof de muziek de kracht had om mijn stemming in seconden te veranderen.” Aymara werd door haar artistieke familie altijd omringd door kunst. Maar haar grootste inspiratiebron is haar oudere zus. “Ze heeft bij verschillende gezelschappen gedanst en heeft me aangemoedigd om professioneel te gaan dansen. Het delen van zo’n grote passie met mijn zus heeft ons op een hoger niveau met elkaar verbonden.”

En dus besloot Aymara Ballet te gaan studeren aan het Conservatorio Profesional de Danza in Valencia. Op haar achttiende studeerde ze af. Daarna besloot ze dat ze van haar passie voor dans ook haar werk wilde maken, dus deed ze auditie bij verschillende dansopleidingen om meer ervaring op te kunnen doen. Ze werd aangenomen bij Eko Dance International Project, geleid door Pompea Santoro. “Hier breidde mijn passie voor klassiek ballet zich uit tot een passie voor hedendaags ballet. Ik werkte met choreografen die me inspireerden om verschillende bewegingen te verkennen, waardoor mijn kijk op dans veranderde. Dans werd voor mij iets dat ik moest doen om te groeien, om de danser te worden die ik moest zijn en de persoon te worden die ik wilde zijn, in plaats van iets waar ik gewoon van genoot.”

Na bijna drie jaar in Turijn deed zich een onverwachte kans voor: “Op een zondagochtend belde Pompea me op en bood ze me een contract aan bij Introdans. Vanaf maandag! Ik kon het natuurlijk niet geloven. Eindelijk is mijn droom uitgekomen!” Aymara vulde haar koffer met maillots, beenwarmers en de warmste kleren die ze kon vinden. De volgende ochtend nam ze de bus naar Milaan en in diezelfde week danste Aymara haar eerste optreden met Introdans op het Holland Dance Festival. “Het was zeker een ervaring die ik nooit zal vergeten! Vanaf het eerste moment dat ik bij Introdans de deur binnenstapte, had ik het gevoel dat ik al aan het leren was. Niet alleen als danser, maar ook als mens.”

Tijdens het optreden op het podium ervaart Aymara gemengde gevoelens. “Soms als ik voor het eerst een choreografie uitvoer, voel ik me zo nerveus dat ik mijn benen niet eens kan voelen. Mijn handen zijn koud en ik hoor alleen de muziek in mijn lichaam komen. Maar hoe eng dit ook klikt, ik hoop dat het blijft gebeuren. Ik geloof dat het podium je bang maar ook krachtig kan laten voelen. Het geeft je altijd de nodige respect en concentratie voor het publiek, je collega’s en jezelf als danser.” Dansen maakt Aymara compleet. Dans is voor haar als een collega die met haar mee ging op haar avonturen. Ze hebben goede momenten samen, maar ook ongelukkige of verwarrende momenten. Maar uiteindelijk beschouwt Aymara dans als de beste collega die ze zich maar kan wensen. “Zelfs nu ik ook psychologie studeer aan de universiteit blijf ik er altijd zeker van dat mijn leven moet bestaan uit repeteren in de studio en dansen op het podium.”

Bij Introdans heeft Aymara veel verschillende choreografieën mogen dansen. Haar favoriet? WHIM, Fractured Fairytale van Alexander Ekman. Ze danste dit ballet tijdens het seizoen 2019-2020. “Steeds als ik het danste, reisde mijn geest naar een andere wereld vol gelach, gekte en liefde. Het was de eerste première die ik bij Introdans danste en ik denk dat ik daarom een speciale band met dit stuk voel.” Na een pauze van één seizoen keert Aymara met plezier terug naar Introdans als gastdanseres in de familievoorstelling Confetti in het voorjaar van 2022.