Ze ontmoetten elkaar in de jaren 70 in de toenmalige jongerensoos in Westervoort. De dan 20-jarige Onno is er dj. Hij wint het wedstrijdje ‘wie biedt haar als eerste een drankje aan’ dat hij en zijn mannelijke collega’s altijd spelen als er een nieuw meisje komt. De hechte groep vrienden van toen, allemaal bestuursleden van de sociëteit, bestaat nog steeds. ‘We voelen ons nog altijd verbonden met elkaar.’ Toch zijn Helma Kolmschate en Onno Vos, anders dan hun vrienden, in hun leven ook een paar nieuwe wegen ingeslagen. Genieten van Introdans is er één van. En niet zomaar een beetje. Onvoorwaardelijk en tot tranen toe.

‘Ik weet nog precies wanneer het is begonnen’, zegt Helma. ‘Met een sponsorvoorstelling bij AkzoNobel, in 2002. ‘Het was alsof de bliksem insloeg. Bij ons allebei. Onno werkte daar in die tijd en vroeg of ik erheen wilde. We hadden Introdans wel eens in de schouwburg gezien. Dat was ons bijgebleven als een mooie avond uit. Het leek me leuk om ze weer te zien, op een bijzondere locatie: in de hal van het AkzoNobel-gebouw. Die dag vergeet ik nooit meer. We werden compleet overrompeld. Héél diep geraakt. Daarna hebben we – op één na – geen voorstelling meer gemist.’

Vaderskinderen

‘Wij hebben de liefde voor cultuur en verfijning echt samen ontdekt in ons leven’, vertelt Onno. ‘We gingen thuis nooit naar de schouwburg of naar een goed restaurant. We kenden het simpelweg niet. Toch heeft iets ervoor gezorgd dat we er wel nieuwsgierig naar waren.’ ‘Onze vaders misschien?’, oppert Helma. ‘Jouw vader deed als betontimmerman echt iets bijzonders door ieder jaar voor zijn collega’s een reis te organiseren. En mijn vader was gek op lezen. En opera en operette. Ze hadden dus wel ‘fantasie in het leven’.’ Onno knikt. ‘Een paar jaar na ons huwelijk zijn Helma en ik voor het eerst naar een voorstelling geweest. Ik weet niet meer wat we gezien hebben, maar ik herinner me wel het gevoel na afloop. We hadden genoten! Het voelde als een verrijking en het smaakte ook gelijk naar meer. Vanaf dat moment gingen we veel vaker naar de schouwburg, als enigen in onze vriendengroep. De laatste jaren zien we bijna iedere week wel iets; dans, muziek, toneel, cabaret. Met Introdans als absolute passie bovenaan.’ Helma: ‘Wat er dan door me heengaat, als het licht uitgaat, kan ik gewoon niet uitleggen. Onbeschrijflijk veel.’

Bewust van later

Helma: ‘Een tijdje geleden las Onno ineens iets voor. Een artikel over Introdans steunen via je testament. Het stond op hun website. Het idee sprak ons direct aan. We zijn al jarenlang Vrienden van Introdans en we genieten enorm van de privileges die dat met zich meebrengt. Omdat we geen kinderen hebben, hadden we al eerder bij ‘later’ stilgestaan. Maar niet bij de mogelijkheid om een aanzienlijk deel van onze nalatenschap ten goede van Introdans te laten komen. Het opende een wereld aan gedachten, heel bijzonder. Eerst hebben we – bij benadering – bepaald wat we willen schenken bij ons overlijden. Daarna heb ik gemaild en een afspraak gemaakt.’ Onno: ‘De gesprekken die we met Janet en Hadassa hebben gevoerd, waren heel plezierig. Samen hebben we gesproken over manieren om bij ons leven profijt te hebben van onze schenking in de toekomst. Dat zijn persoonlijke keuzes.’

Lievelingsballet

‘We doen alles stap voor stap en hebben ook opnieuw gekeken naar de invulling van onze afscheidsbijeenkomsten. Feitelijk is dat nadenken over wat we belangrijk vinden om te delen met de mensen op ons afscheid. We hebben allebei een lievelingsballet uitgekozen dat dan op een groot scherm wordt vertoond.’ Helma lacht. ‘Ik heb om ’mijn’ stuk al héél veel tranen gelaten in mijn leven, zo intens mooi vind ik het. Dus een paar tranen meer of minder…’ Waar het mij om gaat, is dat ik heb geleerd dat er heel veel mooie en bijzondere dingen zijn in het leven. Daar genieten Onno en ik met volle teugen van. De unieke danstaal van Introdans, is één zo’n ding. Om daarmee afscheid te nemen, vind ik een prachtige gedachte. En dat Introdans weer nieuwe voorstellingen kan maken met wat wij achterlaten, waar anderen weer van genieten: hoe mooi is dat?’