Less is More
Fascinerend meditatief en minimalistisch dansprogramma
Less is More
Less is More is een ingetogen en opgetogen dansprogramma, de belichaming van eenvoud, rust en momentum. Een avond met danserfgoed in beweging, van toonaangevende choreografen Hans van Manen, Lucinda Childs en Sidi Larbi Cherkaoui. Plus twee nieuwe werken van een nieuwe generatie internationale makers Igor Bacovich & Iratxe Ansa en Fernando Melo. Zij verstaan allemaal op eigen wijze de kunst van het weglaten.
Prikkels ervaren we allemaal anders. Artistiek directeur Roel Voorintholt weet al 10 jaar hoe het is om neurodivers te zijn. Het wakkerde zijn voorliefde aan voor de kunst van het weglaten. “Ik nodig iedereen uit om dit meditatieve programma in zich op te nemen en in te ademen. Zich ervoor open te stellen, meegaan op de golven van de muziek en de dans.”
Less is More gaat 20 september 2025 in première in Theater Amphion Doetinchem.
Speelperiode: 20 september t/m 26 november 2025
Locaties: Doetinchem, Haarlem, Amsterdam, Drachten, Amersfoort, Eindhoven, Tiel, Hengelo, Apeldoorn, Zutphen, Zwolle, Zaandam, Den Bosch, Maastricht, Rotterdam, Tilburg, Den Haag, Wageningen, Deventer, Arnhem, Groningen, Zoetermeer, Oss, Amstelveen
NB: Het programma in Musis Arnhem wordt op enkele onderdelen aangepast om het passend te maken voor de Parkzaal.
Agenda
Less is More
Impressie
Programma
Squares (Hans van Manen)
Squares (1969) is een dierbaar meesterwerk dat al 30 jaar op het repertoire van Introdans staat. De choreografie is tijdloos en ijzersterk in eenvoud. De gelauwerde choreograaf beschouwt Squares als een van zijn beste creaties. Dit stuk markeert ook het begin van de samenwerking tussen Hans van Manen en Roel Voorintholt in de jaren ’90. Een elegant lichtframe boven de zwartglanzende verhoogde dansvloer definieert de dansers en hun witte kostuums. De muziek van Erik Satie zet de minimalistische toon. De pers schreef: ‘Squares is een toonbeeld van rust, beheersing en muzikaliteit’ en ‘het strakke, haast mathematische Squares weet nog steeds te imponeren.’
Canto Ostinato (Lucinda Childs)
Canto Ostinato (2015) brengt velen in vervoering. ‘De mathematische patronen nemen je mee in een cadans van complexe eenvoud’ en ‘simpel, puur en prachtig’ aldus de pers bij de première. Childs’ choreografie, gezet op delen uit de beroemde, gelijknamige compositie van Simeon ten Holt, kenmerkt zich door een bedrieglijke eenvoud: simpele looppassen, lage sprongetjes, strakke formaties. Maar schijn bedriegt: de continu verschuivende patronen, richtingen en ritmes getuigen van een geniale inventiviteit en vragen het uiterste van de dansers. Maximaal dansant op minimal music. Voor het publiek heeft Canto Ostinato juist een meditatieve uitwerking. Introdans koestert het repertoire van deze Amerikaanse ‘koningin van de minimalistische dans’, dit voorjaar werd een heel focusprogramma gewijd aan haar werk.
Traces – wereldpremière (Fernando Melo)
De grote gebaren en museale eenvoud in het werk van de Braziliaanse Fernando Melo zijn aansprekend. Voor deze nieuwe choreografie (wereldpremière) werkt Melo samen met het Arnhemse Fillip Studios voor de digitale enscenering. Fillip Studios kan als geen ander de klassieke theatermagie waar Melo zo van houdt op innovatieve wijze verbeelden.
Promises – wereldpremière (Igor Bacovich en Iratxe Ansa)
De lyrische vormentaal van het Italiaans-Spaanse duo Igor Bacovich en Iratxe Ansa maakt eveneens indruk. Hun eigen gezelschap Metamorphosis Dance oogstte internationale lof met hun sculpturale choreografieën. Voor deze nieuwe choreografie (wereldpremière) voor Introdans werken Bacovich en Ansa samen met de Spaanse set designer Marta Pazos. Kleur is in haar enscenering het esthetische vertrekpunt. Bacovich danste o.a. bij Krisztina de Chatel en Nanine Linning en Iratxe danste o.a. bij Nederlands Dans Theater.
Fractus V – Introdans première (fragment) (Sidi Larbi Cherkaoui)
De veelzijdige Vlaams-Marokkaanse choreograaf Sidi Larbi Cherkaoui gebruikt de filosofie van Alan Watts (1915-1973) over het loslaten van zorgelijke gedachten. Geen tijd verspillen met wat achter je ligt of nog niet is gebeurd. Het is een aansporing om te breken met een eindeloze gedachtestroom van ‘wat als’. In dit korte fragment uit de choreografie Fractus V (2015) reflecteren een aantal dansers met hun lichaamstaal en handgebaren op de woorden van Watts.
Repetitiefoto's
