Op het programma staan o.a. Floating Flowers van choreograaf Po-Cheng Tsai uit 2014 en het veelgeprezen Susto van Lightfoot & Leon uit 1994. Hierin spelen de dansers op de klanken van de 5de symfonie van Beethoven met een zandstraal. De schoonheid en humor in dit werk van het bekende choreografenduo komen weer volop tot hun recht. In het duet Floating Flowers contrasteren de dartelende bewegingen van de dansers met de zware ondertonen van de strijkers. Beide stukken balanceren met licht en donker; yin en yang.

Daarnaast is het ballet Promenade te zien van choreograaf Robert Battle, een dynamische, speelse satire over sociale normen en waarden. En tot slot de iconische solo Caught van choreograaf David Parsons. Een samensmelting van kunst en technologie, waarbij een perfecte timing en atletisch uithoudingsvermogen vereist zijn. Het resultaat is een indrukwekkend spel met zwaartekracht, waarin de danser door de lucht lijkt te zweven, de ruimte verslindt en vervolgens op magische wijze weer tot stilstand komt in het midden van het podium. 

SH-BOOM! – Sol León en Paul Lightfoot
SH-BOOM! (1994) is een van de vroegste werken uit het oeuvre van Sol León en Paul Lightfoot, die jarenlang verbonden waren aan Nederlands Dans Theater. Ze lieten zich hiervoor inspireren door de satirische zwart-wittekeningen van de Spaanse schilder Francisco de Goya. En net zoals ze dat in hun latere oeuvre zo geweldig en indringend hebben gedaan, slagen ze er in dit juweeltje al in om de donkere (ironie) en lichte kanten (humor) van het leven op meesterlijke wijze te combineren. SH-BOOM!, gezet op populaire songs uit de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw, voert je als het ware mee naar een theatraal spiegelpaleis, waarin de dames in zwierige jurkjes dansen en de heren – letterlijk – in hun ondergoed staan. 

Floating flowers – Po-Cheng Tsai
Floating Flowers is geïnspireerd op een traditionele Taiwanese ceremonie tijdens het Ghost Festival, waar drijvende lantaarns op het water worden geplaatst om godheden te eren, ongeluk weg te sturen en wensen te doen. Voor Po-Cheng Tsai was dit een ritueel dat hij als kind samen met zijn vader uitvoerde. Na diens overlijden verloor hij de betekenis van het gebruik, maar precies dat bracht hem ertoe Floating Flowers te maken: een eerbetoon aan zijn vader en een manier om oude herinneringen los te laten. De dansers bewegen als lantaarns die over het water zweven, gewikkeld in lichte, transparante stoffen. De choreografie voelt optimistisch en fris met een vleugje humor.

Promenade – Robert Battle
Een speelse satire op sociale normen en waarden. Zo zou je Robert Battles Promenade kunnen omschrijven. Op een gedeconstrueerde tango – het ene moment lyrisch, het volgende ritmisch fel en dwingend – laat de Amerikaanse choreograaf een formele gezelschapsdans in volksdansachtige patronen uitvoeren. Maar onder het oppervlak broeit het, gaandeweg sluipen ‘minder beschaafde’, dierlijke accenten in de beheerste partnerdans: de dansers likken zichzelf, ‘pikken’ met hun hoofden als kippen, stampen op de vloer. Kenmerkend voor Battle spat de dynamiek van het podium af. The New York Times noemde Promenade niet voor niets een ‘high-energy workout’.

Caught – David Parsons
David Parsons’ iconische solo Caught is een samensmelting van kunst en technologie, waarbij een perfecte timing en atletisch uithoudingsvermogen vereist zijn. Het resultaat is een indrukwekkend spel met zwaartekracht, waarin de danser door de lucht lijkt te zweven, de ruimte verslindt en vervolgens op magische wijze weer tot stilstand komt in het midden van het podium. De kern van het stuk ligt in de menselijke fascinatie voor vliegen, iets wat volgens Parsons universeel is. Parsons kreeg het idee voor Caught na samenwerkingen met fotografen en het bestuderen van hoe licht in fotografie wordt gebruikt om beelden vast te leggen. Door het licht zo te manipuleren dat alleen bepaalde vormen en houdingen worden belicht, creëerde hij een reeks snapshots. Samengevoegd vormen deze geïsoleerde beelden een dans die volledig in de lucht lijkt plaats te vinden.

Susto – Lighfoot Léon
Sol León en Paul Lightfoot zijn twee van de meest vooraanstaande choreografen van ons land. Sinds 1989 creëren ze samen choreografieën, meestentijds voor het Nederlands Dans Theater. In 2005 ging hun choreografie Susto bij Introdans Ensemble voor de Jeugd in première. De Volkrant schreef eerder over Susto: “Introdans laat zien dat ook een volwassen choreografie van Paul Lightfoot en Sol León best aan kinderen is besteed. Zelfs als die gezet is op Beethovens Vijfde Symfonie”.

Mano a mano – Igor Bacovich en Iratxe Ansa
Nieuwe wereldpremière voor Introdans

Promises – Igor Bacovich en Iratxe Ansa
De lyrische vormentaal van het Italiaans-Spaanse duo Igor Bacovich en Iratxe Ansa maakt eveneens indruk. Hun eigen gezelschap Metamorphosis Dance oogstte internationale lof met hun sculpturale choreografieën. Voor deze nieuwe choreografie (wereldpremière) voor Introdans werken Bacovich en Ansa samen met de Spaanse set designer Marta Pazos. Kleur is in haar enscenering het esthetische vertrekpunt. Bacovich danste o.a. bij Krisztina de Chatel en Nanine Linning en Iratxe danste o.a. bij Nederlands Dans Theater.  

Behalve deze schatten uit de repertoirecollectie van Introdans, presenteert het gezelschap een zinderend fragment uit Pink Panther Party van choreografen Adriaan Luteijn en Chantal de Vries. Een swingende voorstelling vol discovreugde uit de seventies over tolerantie met een inclusieve cast, waarmee we steeds opnieuw ruimte maken voor ieders eigenheid. De kers op de (salmiak)taart deze avond!