Rossini Cards (fragment) – Mauro Bigonzetti
Italiaanse choreograaf Mauro Bigonzetti liet zich voor dit ballet inspireren door het werk van zijn landgenoot Gioacchino Rossini (1792-1868), die behalve een beroemd barokcomponist ook een fijnproever en uitstekende kok was. In het openingsdeel verwijst Bigonzetti daar ook duidelijk naar: aan een lange tafel laaft het volledige dansers tableau zich in een strakke, groteske choreografie aan een copieus diner. Het daaropvolgende duet lijkt aanvankelijk heel stemmig en romantisch te zijn, maar blijkt algauw een flink staaltje acrobatiek van de dansers te vergen, met hier en daar een fikse knipoog. In de kolderieke finale gaan vervolgens alle remmen los. Losjes in het pak gestoken zwieren de dansers in paren rond, vormen al rondrennend steeds nieuwe patronen en springen als vlooien omhoog. Alles tot op de seconde getimed, want Rossini Cards valt of staat met een perfecte uitvoering. 

Jordy Dik – nieuwe creatie (voorproef HubClub 2026)
Jordy Dik is een nederlandse choreograaf en community artist die met zijn werk de grenzen van dans en theater verlegt. Gedreven door een diepgewortelde liefde voor (mede)menselijkheid, creëert hij ontmoetingen waarin kwetsbaarheid en kracht samensmelten. Zijn artistieke signatuur kenmerkt zich door een rauwe, poëtische en meeslepende benadering, waarin dans niet alleen een vorm van schoonheid is, maar een expressie van een diepgeworteld verlangen naar verbinding en een viering van ons mens-zijn.

Jordy dik is genomineerd voor de Innovatieprijs van de Nederlandse Dansdagen in Maastricht 2025

Notes of Longing – Lucinda Childs
Notes of Longing is een nieuwe creatie die de amerikaanse choreograaf Lucinda Childs maakte voor Introdans. Ze werkt hierbij met de pianomuziek van Matteo Myderwyk en koos acht stukken uit zijn album ‘Notes of Longing’. Ze laat zich inspireren door de structuur van de muziek bij het creëren met de Introdansers. Dansers moeten van haar ‘in’ de muziekzitten, ze wil zien dat ze het voelen, ervan genieten.

Pure – Sidi Larbi Cherkaoui
Een lyrisch, virtuoos en ontroerend duet, vol bijzondere lifts. Zo laat Pure van Sidi Larbi Cherkaoui zich het best omschrijven. In de intieme choreografie onderzoekt Cherkaoui het thema zuiverheid in spirituele zin. Wat blijft er over als je alle menselijke verlangens loslaat? De vrouwelijke danser in het duet beschildert zich met Japanse tekens, en creëert zo iets nieuws, terwijl ze aan de andere kant het pure vernietigt. Haar partner wist de geschilderde tekens liefdevol uit, alsof hij de sporen die het leven op haar hebben achtergelaten wil laten verdwijnen. Maar ondanks al zijn tederheid kan hij het proces niet keren. 

Caught- David Parsons (Nederlandse première)
David Parsons’ iconische solo Caught is een samensmelting van kunst en technologie, waarbij een perfecte timing en atletisch uithoudingsvermogen vereist zijn. Het resultaat is een indrukwekkend spel met zwaartekracht, waarin de danser door de lucht lijkt te zweven, de ruimte verslindt en vervolgens op magische wijze weer tot stilstand komt in het midden van het podium.Het concept achter Caught is zowel eenvoudig als verrassend: de danser voert een reeks sprongen uit die nauwkeurig zijn gesynchroniseerd met de flitsen van een stroboscooplamp. De kern van het stuk ligt in de menselijke fascinatie voor vliegen, iets wat volgens Parsons universeel is. “Iedereen op deze planeet heeft ooit gedroomd van vliegen … Het moment waarop je in de lucht zweeft, blijft voor mij altijd magisch,” legt hij uit.Parsons kreeg het idee voor Caught na samenwerkingen met fotografen en het bestuderen van hoe licht in fotografie wordt gebruikt om beelden vast te leggen. Door het licht zo te manipuleren dat alleen bepaalde vormen en houdingen worden belicht, creëerde hij een reeks snapshots. Samengevoegd vormen deze geïsoleerde beelden een dans die volledig in de lucht lijkt plaats te vind.

Lazarus – Oona Doherty
Lazarus, van de Ierse choreograaf Oona Doherty, gaat over de littekens die we allemaal oplopen. Een choreografie over vechten voor iets waar je in gelooft, over oprecht zijn.  Deze krachtige performance voor zes dansers barst van woede, bravoure en menselijkheid. Het ontmantelt stereotypen van man- en vrouw-zijn en vindt schoonheid aan de rand van het bestaan. Het nodigt de kijker uit om achter het masker van ego en schijn te kijken. 

La Morte del Cigno – Mauro de Candia
In La Morte del Cigno geeft Mauro de Candia een ijzersterke mannelijke interpretatie aan De Stervende Zwaan, de korte solo die de Russische ballerina Anna Pavlova onsterfelijk maakte. Deze zwaan is een eigenwijs, trots beest dat zich met een enorme dierlijke kracht, passie en souplesse een weg richting zijn vrijheid probeert te banen.

Bye Bye Land – Daan Wijnands
Showtime! Het swingende Bye Bye Land van de bekende musical- en theaterchoreograaf Daan Wijnands (bekend van onder meer Hij gelooft in mij, Hello Dolly, All Stars en Alex Klaassens’ Showponies) is een nieuw werk dat hij speciaal voor het End of Season Gala creëert. Het wordt een bruisende, revue-achtige choreografie, over afscheid nemen. Een ode aan MGM filmmusicals op muziek van La La Land. Wijnands, opgeleid als danser, stapte over naar musical en ontwikkelde zich tot een van de meest succesvolle choreografen in het musicalgenre. Wat hem inspireerde voor deze choreografie zijn de verbindingen die Introdans weet op te zoeken met andere performers, makers uit verschillende werelden.  “End of Season draait nadrukkelijk om onverwachte samenwerking en connectie. Ik weet dat zowel het ensemble als ik met dit nieuwe stuk in onze kracht staan. Uitdaging is dat dansers uit hun comfortzone stappen, net als ikzelf.” aldus Daan Wijnands. Het resultaat is een energieke en speelse choreografie.