13 september 2024

door: Eric Korsten

Vanaf 20 september is Introdans op tournee met Heroes. Vincenzo Turiano (31) is – hoe kan het anders met zo’n achternaam – ter wereld gekomen in Turijn. Al elf jaar danst hen bij Introdans. Hen is, daarmee, net zoals zijn collega dansers op de dansvloer, een van de helden van het Arnhemse dansgezelschap, ook voor het vaste publiek. Maar wie of wat zijn eigenlijk diens helden?

Danser
“In mijn jeugd keek ik op tegen Sylvie Guillem vanwege hoe zij zichzelf ontwikkelde en uitdaagde als artiest, variërend van hoe ze klassiek ballet tot moderne dans vertolkte. Maar nu zoek ik mijn helden graag in de dag van vandaag. Op dansgebied is Leroy Mokgatle mijn held. Hij is in Zuid-Afrika geboren en danst momenteel bij het Staatsballett Berlin. Hij is een mannelijke danser, maar morrelt graag aan heersende normen in de dans. Leroy heeft uiteindelijk gekozen om zichzelf als vrouw te identificeren. Ze speelt voornamelijk vrouwelijke rollen en droomt, net als elke ballerina, van de hoofdrol in Giselle – Go Leroy!  Helden zijn voor mij personen die verschil durven maken Het is mooi om te zien dat Staatsballett Berlin open staat en deze unieke dansers verwelkomt.”

Film
“Timothée Chalamet is 28 jaar en bekend van films als Call Me by Your Name en The French Dispatch. Hij is ook het gezicht van Chanel ‘s mannengeur ‘Bleu de Chanel’. Ik bewonder hem omdat hij in zijn films een breder spectrum laat zien van begrippen als ‘man’ en ‘mannelijkheid’. Ook de Turks/Italiaanse regisseur Ferzan Özpetek is voor mij een held, bekend van films als onder andere La Finestra di Fronte, Mine Vaganti en Hamam. Op zijn eigen en eigenzinnige manier, bijna ‘queer’, laat hij zien wat ‘samenleven’ en ‘samenleving’ kan betekenen.”

Mode
“Op dit vakgebied heb ik heel wat helden! Maar ik denk nu aan iemand die ik van nabij ken, met wie ik als performer en choreograaf ook samenwerk: Patrick Hiemstra, van de Arnhemse ontwerpstudio Hiem. Zijn kostuumontwerpen zijn dan wel extravagant maar toch ook vrij van connotaties omtrent ‘gender’ of lichaamstypes. Ze reiken verder dan dat en vieren daarmee inclusiviteit.”

Fotografie
“Ook op dit gebied duizelen de namen. Erwin Olaf bijvoorbeeld. Maar als ik er echt één moet kiezen dan is dat op dit moment de Nederlander Armando Branco. Hij is een goede vriend van me, en ook met hem werk ik vaak samen. Ik leer mezelf graag kennen vanuit zijn perspectief. Hij heeft een sterke en gedetailleerde manier van verhalen vertellen, via zijn  fotolens! Hij durft zichzelf daarbij bloot te geven en anderen daartoe ook uit te dagen. Ik kijk op tegen mensen die in staat zijn zichzelf te transformeren.”

Muziek
“Ik heb een brede muzieksmaak, van klassiek tot pop. Ik zag onlangs het Eurovisie Songfestival op tv en ben onder de indruk geraakt van de Zwitserse rapper en zanger Nemo, de winnaar, vooral omdat hen op het podium diens non-binaire kant toonde. Door hen voelt het bijna alsof ik zelf ook heb gewonnen. Op klassiek gebied luister ik graag naar Thomas van Dun, uit Nederland. Hij heeft voor diverse ensembles en orkesten geschreven. Je hoort meerdere lagen in zijn muziek en dat fascineert me. Ik ben van plan ooit een choreografie op zijn muziek te maken. Hij studeerde ballet toen hij jonger was en is een waar multitalent, hij blinkt ook uit in schilderen. Hij won dit jaar zelfs het televisieprogramma ‘Project Rembrandt’.”

Huisdier
“Mijn kat! Ik heb die de naam Raf gegeven, en het is een ‘hij’. Ik heb hem vernoemd naar Raffaella Carrà, de Italiaanse presentatrice, danseres, actrice en zangeres die hier in Nederland bekend is van het liedje A far l’amore comincia tu. Waarom? Ik kreeg hem op de dag dat Carrà haar laatste adem uitblies. Carrà doorbreekt graag de norm. Voor mij is ze authentiek en de belichaming van wat vrijheid kan zijn. Raf staat zo voor wie ikzelf ben, voor hoe ik in het leven sta. En ik ben gewoonweg dól op symboliek.”

Schrijver
“Ik lees niet veel, moet ik toegeven. Maar romans van Paulo Coelho verslind ik, zoals De Alchemist. Ik geniet van zijn schrijfstijl. In het narratief van de verhalen die hij vertelt, zit veel symboliek, veel magisch-realisme, verstopt. Voor mij geldt, als danser heb je ook magie nodig, dat moet je simpelweg over kunnen brengen. Mensen genezen kan ik niet – ik ben geen dokter, maar ik kan wel bijdragen aan een mooie, of spannende avond en daarmee een ontsnapping bieden aan het alledaagse grijs om troost te vinden in een metafoor gemaakt van muziek in beweging.  Op die manier maak ik de wereld hopelijk een beetje waardiger om in te leven. In het dagelijks leven kan ikzelf trouwens niet zonder magie.”

Stad
“Als professioneel danser ben ik vaak op tournee – maar ik ga zelf ook vaak op reis. Ik heb dus al heel wat steden gezien. Ik voel me altijd goed in het stadje waar mijn familie van oorsprong vandaan komt, San Lucido in de Italiaanse provincie Cosenza, in Calabrië. Met zesduizend inwoners is het eerder een dorp dan een stad. Maar daar liggen wel mijn hart en jeugdherinneringen. Toch kies ik voor Turijn, ik ben er geboren. Het is een bijzondere stad. Van oude industriestad is het veranderd in een prachtstad. Nog altijd zie je de barok, maar omringd met moderne architectuur. Ik woonde in Turijn toen daar de 20e Olympische Winterspelen in 2006 waren. Mensen uit de hele wereld kwamen toen daar naartoe. Nee, Turijn is geen Napels, geen Milaan, geen Rome, maar wel zichzelf, tussenin traditie en innovatie. En dan het zicht op de Alpen, weergaloos!”

Theaterzaal
“Het oude, door de oude Grieken gebouwde klassieke amfitheater van Taormina is het mooiste van Sicilië! Dáár zou ik graag eens optreden en mijn danscarrière vieren met mensen uit de geboortestreek van mijn vader. Als je er bent, kun je er één van je mooiste vakantiefoto’s maken: met op de achtergrond de Etna aan de ene kant en het strand aan de andere. Ook op die plek was ik veel te vinden in mijn jeugdtijd.”

Favoriete dansrol
“Ik heb fantastische collega’s en heel wat choreografen hebben een speciaal plekje in mijn hart veroverd. Als dansfanaticus neem ik natuurlijk elke uitdaging, elke rol aan. Maar zo’n typische heldenrol uit een klassiek-romantisch of modern ballet? Dat hoeft voor mij niet zo. Ik herken mezelf niet in die helden uit het verleden. Als we het dan toch hebben over een favoriete rol hebben, dan zou ik zeggen: mezelf! Ik zou graag solo op het podium, in een voorstelling, laten zien en delen wie ik écht ben. Is dat arrogant? Ik denk het niet. Er is niks krachtiger dan jezelf zijn.”

Vier choreografieën centraal in HEROES
Van choreograaf Regina van Berkel is Daily Hero (NL première) te zien, dat speciaal voor Introdans wordt uitgebreid. Daarna volgt SH-BOOM! van het bekende choreografenduo Sol León en Paul Lightfoot. Inbal Pinto tekent voor Boulevard of Broken Dreams (NL première), en helden zijn zeker ook de gastdansers in een nieuwe editie van lungo – De Ontmoeting 2024 van Introdans-choreograaf Adriaan Luteijn.

Lees hier het artikel op Scenes