Hayden Idrus

Geboren: Sydney (Australië), 1996
Opleiding: Nationale Balletacademie, Amsterdam
Ervaring: Introdans (sinds augustus 2015)

Niet alles is wat het lijkt. Hoewel… sommige voortekenen zijn onmiskenbaar. Hayden Idrus groeit op in een slaperig mijnstadje ten zuiden van Perth, in het westen van Australië. Het gezin verhuist vierduizend kilometer na Haydens geboorte – in Sydney, aan de andere kant van het continent – vanwege zijn vaders werk. Toff Idrus is militair werktuigbouwkundige. In Perth bevindt zich één van de twee hoofdbases van de Australische marine.

Aanwijzigingen voor een danscarrière

Tot zover weinig aanwijzingen voor een danscarrière. Bij nadere beschouwing zijn die er echter wel, volop zelfs. Moeder Rosemary is kostuumontwerpster en –naaister. Specialiteit: balletkleding en gympakjes! Vader Toff speelt in zijn vrije tijd gitaar. Hij filosofeert ook graag en heeft een grote artistieke en intellectuele belangstelling. “Hoewel onze levens totaal verschillend zijn, hoor ik vaak dat ik op mijn vader lijk. We vinden het allebei prettig om onafhankelijk naar mensen en situaties te kijken. Ook kunnen we ons allebei geen leven zonder cultuur voorstellen.” Haydens oudere broer Daniel is de tweede beroepsmilitair in huis. Maar ook hij houdt van méér dan legergroen. Het is dankzij Daniels tapdanslessen dat Hayden na hem een paar keer vergezeld te hebben, op zijn dertiende met balletlessen begint.

Iets nieuws in mijn leven

“Ik ontdekte dat ik het heerlijk vond om te dansen! Ik was altijd al sportief en deed van alles. Australian football, gewoon wat jongens allemaal doen. Ik deed het ook goed op school, wat mijn vader geweldig vond. Hij had me graag naar de universiteit zien gaan. Het dansen veroorzaakte iets nieuws in mijn leven; mijn ‘bewustzijn’ van mijn lichaam veranderde erdoor. Ik merkte dat ik ervan genoot om mijn lijf uit te dagen en mijn lenigheid te testen. Rond mijn zeventiende, achttiende kwam daar nog iets bij: plezier in expressie. Ik woonde inmiddels in Amsterdam waar ik de hbo-opleiding aan de Nationale Balletacademie volgde. Ik leerde in die periode dat “opgroeien en meer van de wereld snappen” helpt om beter te kunnen dansen. Nu is het mijn grootste plezier: als danser met hart en ziel uitdrukking geven aan een stuk. Ermee verbinden. In mijn ogen dé taak van iedere danser. Het repertoire van Introdans biedt er alle gelegenheid voor.”

Ambitie

“Mijn vader – en mijn moeder ook trouwens – steunt me honderd procent in mijn ambitie. Hij moest wel even wennen aan het idee dat ik danser wilde worden, of eigenlijk vooral afscheid nemen van het idee dat ik een intellectuele carrière zou hebben. Maar toen hij doorkreeg hoe graag ik het wilde, liet hij die gedachte snel varen. Hij vindt het belangrijk dat ik me ontwikkel. En dat ik dingen doe die mij en anderen gelukkig maken.” Zijn ouders bezoeken Hayden tijdens zijn opleiding en inmiddels heeft Toff zijn zoon ook in Arnhem zien optreden. “En me vooruit zien gaan. Mijn moeder vond Amsterdam geweldig. Vooral die ongeveer één miljoen fietsen in de stad. Die deden haar aan Australië denken. Alleen hebben jullie ook fietspaden!”

Dromen nastreven

De danser spreekt met veel warmte en genegenheid over zijn ouders. “Klopt. Ik ben ze steeds beter gaan begrijpen. Mijn ontdekkingstocht naar mijn eigen drijfveren heeft onze band versterkt. Mijn broer en ik zijn grotendeels door onze moeder opgevoed, ze heeft ons veel meegegeven. Dat we goed zijn zoals we zijn bijvoorbeeld. En dat we altijd kunnen en mogen doen wat wij willen. Dat heeft ons allebei veel zelfvertrouwen opgeleverd. Om dingen te doen en te proberen, en ook om onze dromen na te streven. Zo ben ik in Nederland terechtgekomen. Europa – met zijn lange geschiedenis en artistieke cultuur – trok me. Ik wilde ervan proeven en ben gegaan.”

Een compleet mens

“Het belangrijkste waar ik de komende jaren aan wil werken, is verder opgroeien en mezelf verbeteren. In moderne dans. Ik zie mezelf niet meer als een klassieke danser. Er is nog zoveel te leren! De vrijheid die ik voel op het podium biedt een prachtkans om choreografie en dans beter te integreren. Ik zal altijd iets expressiefs blijven doen, ook als ik niet meer dans. Misschien leid ik in de toekomst ooit zelf een dansgezelschap. Dat zou ik fantastisch vinden! Marco Laudani (jonge Italiaanse danser, dansdocent en choreograaf, red) vind ik een inspirerend voorbeeld. Wat hij heeft neergezet, is een echte uitdaging. Maar wie weet… Ik ben vastbesloten van mezelf een compleet mens te maken.”