Geboren: 1996, Capelle aan den IJssel (Nederland)
Opleiding: Koninklijk Conservatorium Den Haag
Ervaring: Introdans (sinds augustus 2014)
“Volg je hart maar”, zeiden haar ouders. Maar wat als je turnen én dansen allebei enorm leuk vindt? En niet onbelangrijk; heel veel talent hebt voor beide sporten? Danseres Demi Verheezen staat aan het eind van de basisschool op dat kruispunt. Met één opmerkelijk verschil tussen haar keuzes. Terwijl ze bij het turnen al eens tweede op de Nederlandse Kampioenschappen is geworden, is haar eerste plié op dat moment nog kakelvers.
Ze kiest voor dansen. “Eigenlijk is het een onmogelijke keuze. Op die leeftijd. Wat weet je nou helemaal, als elfjarige? Het ging alleen echt niet meer samen, dus ik moest wel.” Ze kiest voor “iets nieuws proberen”. Ze heeft er dan immers al een behoorlijke turncarrière opzitten. “Ik wilde graag ook andere dingen leren. En het leek me makkelijker om van dansen mijn beroep te maken, dan van turnen.”
Het dansen komt dus later op haar pad, pas als haar turnclub failliet gaat en ze op zoek gaat naar een andere vereniging. Haar nieuwe trainer tipt haar: “Jij zou eens moeten onderzoeken of dans niet ook wat voor je is.” Het wordt de cruciale zet die haar leven in een totaal andere richting duwt. “Ik deed auditie op het Koninklijk Conservatorium en ik werd aangenomen! Een wonder, zonder vooropleiding! Mijn eerste juf heeft me ontzettend goed geholpen. Ik moest heel snel, heel veel basis onder de knie krijgen. Toen ik na het eerste jaar opnieuw auditeerde – waarbij de school beoordeelt of je goed genoeg bent om verder te mogen studeren – ben ik in huilen uitgebarsten toen het ‘ja’ was. Pas toen besefte ik ten volle hoe ontzettend bijzonder het is dat ik deze opleiding mocht doen.”
Na haar opleiding doet ze stage-audities bij Scapino Ballet Rotterdam, Nederlands Dans Theater en Introdans. “Ton (Wiggers, algemeen directeur, red.) bood me meteen een vast contract aan. Hij had plek en mijn auditie beviel hem: 1 + 1 = 2, zullen we maar zeggen.” Demi grijpt de kans met twee handen aan. “Ik kan hier nog zoveel leren! Mijn droom was altijd om in Nederland te werken. En nu lukt dat ook nog!” Ze blikt als vanzelf terug. “Op de één of andere manier gaan in mijn leven dingen sneller dan in dat van anderen. Ik ben al vroeg volwassen geworden. Daar zal het turnen wel mee te maken hebben. Dat heeft me heel erg gevormd. Als ik iets moeilijk vind, val ik nog altijd op mijn oude houding terug en word ik stijf in plaats van sierlijk. Puntje van aandacht, moet ik aan werken!”
Een puntje van herkenning is Demi’s voorkeur om activiteiten te combineren… “Toen ik vijftien was, zagen mijn moeder en ik een modellenwedstrijd van de Fancy op internet. Zal ik je opgeven, vroeg ze voor de grap. Dat heeft ze vervolgens echt gedaan. We waren allebei stomverbaasd toen ik na allerlei selectierondes met twintig andere meiden uit duizenden kandidaten overbleef.” Ze kreeg een contract bij Max Models en stond even later in de Vogue en de Grazia. “Ik doe het nog steeds, naast het dansen; werken als fotomodel en als catwalkmodel. Maar alleen als het kan: op vrije dagen dus.” Het brengt me op nieuwe plekken en ik vind het leuke ervaringen.” Het meest trots is ze op een serie foto’s – vrij werk – van een Nederlandse modefotograaf voor de Italiaanse Vogue. “Een vakman. Die zijn echt heel bijzonder.”
Opgroeien in de hoogste versnelling. Het hoort bij Demi. “Ik ga altijd maar door inderdaad. Dat heeft me al een schroef in mijn rechtervoet opgeleverd. En links heb ik een Dancer’s Heel (extra botje aan de achterkant van de enkel, red.). Na een operatie geen last meer van gelukkig.”
Haar toekomst ziet ze ontspannen tegemoet. “Bij Introdans geniet ik van alles wat ik hier leer en meemaak. Ik heb het heel erg naar mijn zin met mijn collega’s. Ik zie wel hoe het gaat, ik heb nog geen afgeronde ideeën over hoe ik verder wil. Er is zoveel wat me aanspreekt. Als ik er maar ‘sta’!”