Geboren: 1990, Landgraaf (Nederland)
Opleiding: Nationale Balletacademie, Amsterdam; John Cranko Schule, Stuttgart
Ervaring: Introdans (sinds augustus 2010)
Onderscheidingen: Aanmoedigingsprijs Dansersfonds ’79 (2016)

“Oh god, ik hoop toch zo dat mijn moeder dit nog steeds bijhoudt.” Voor Jurriën ligt een fotoalbum vol met krantenknipsels, recensies en foto’s. Het zwarte album is een stille getuige van de weg die hij heeft afgelegd om het te maken als professioneel danser.

Toevalligheid

Zoals bij zoveel jongens was ballet voor Jurriën meer toevalligheid dan roeping. Zijn oudere zus Marlike danste in Heerlen, mama Schobben bracht en haalde en kleine Jurriën ging mee. Hoewel hij tenniste en skiede vond hij dansen “ook wel leuk”. Het ‘wel leuk’ bleven gevleugelde woorden in de jaren die kwamen. Het duurde niet lang voordat de toen 8-jarige Jurriën zijn eerste auditie deed voor de Nationale Balletacademie in Amsterdam. Hij mocht prompt door naar de volgende ronde. Zo zou het blijven gaan. En dan kan het zomaar zijn dat je als tienjarige het huis uit gaat.
“De eerste paar maanden van de opleiding herinner ik me vooral als saai,” zegt Jurriën. “Je begint helemaal opnieuw en het ging voor mijn gevoel zo traag. Eindeloos maar dezelfde posities oefenen. Er werd net zo lang aan me gepield en gedraaid tot ik goed stond.”

Passie voor dans

Met de passie voor dans in z’n hart verruilt Jurriën de Nationale Balletacademie in Amsterdam en doet zijn vervolgopleiding aan de gerenommeerde John Cranko Schule in Stuttgart. Hij kreeg daar onder andere les van de vermaarde en gevreesde Russische balletleraar Peter Pestov. De Russische docent was verantwoordelijk voor de opleiding van balletgrootheden over de hele wereld. Zijn oud-studenten prijzen hem met dezelfde kracht als waarmee ze zijn lessen verfoeiden. Jurriën is daarop geen uitzondering.

Hechte groep

Over Introdans. “We zijn een hele hechte groep. Dat vinden we belangrijk, want we dansen ook met elkaar. Een voorstelling kun je niet in je eentje dragen, hoe goed je ook bent. Daar heb je heel veel mensen voor nodig. Je moet op elkaar kunnen vertrouwen.” Jurriën laat weten dat het contact met het publiek de grootste kick geeft. “Het ligt natuurlijk een beetje aan de zaal, maar meestal kan ik het publiek horen en zien reageren. Dat is zo ultiem.”