Jeroen Verbruggen (België, 1983) is een veelgevraagde choreograaf, bekend om zijn fantasierijke en eclectische werken waarin haute couture, circus en diverse artistieke stijlen samenkomen. Verbruggen, gevestigd in Berlijn, weet met zijn choreografieën het publiek in heel Europa en daarbuiten te betoveren.

Danscarrière en vroege erkenning
Verbruggen volgde zijn balletopleiding aan de Koninklijke Balletschool van Antwerpen en de Nationale Balletschool van Canada. In 2000 maakte hij al vroeg indruk door deel te nemen aan de Prix de Lausanne. Kort daarna won zijn eerste gechoreografeerde solo, Hyperballad, de Eurovision Contest for Young Dancers in Londen (2001). Zijn professionele danscarrière begon bij het Koninklijk Ballet van Vlaanderen en Ballet d’Europe, waarna hij in 2004 toetrad tot Les Ballets de Monte Carlo, waar hij tien jaar danste. Tijdens deze periode kreeg hij de kans om zowel klassieke als hedendaagse rollen te vertolken en werkte hij met invloedrijke choreografen als Jean-Christophe Maillot, Sidi Larbi Cherkaoui en William Forsythe.

Overgang naar choreografie
Parallel aan zijn danscarrière ontwikkelde Verbruggen zijn choreografische talent door deel te nemen aan diverse projecten voor jonge choreografen. Zijn vroege werken omvatten Vervlogen voor de Belgische nationale televisie (2001) en Jack(L)in the Box voor het Monaco Dance Forum (2011). Zijn doorbraak kwam in 2012 toen Jean-Christophe Maillot hem uitnodigde om Kill Bambi te creëren voor Les Ballets de Monte Carlo, wat live werd uitgezonden in heel Europa via Arte. Dit markeerde het begin van een vruchtbare samenwerking met het gezelschap, waar Verbruggen verschillende werken creëerde, zoals Arithmophobia (2013), True and False Unicorn (2015) en Massâcre (2017), dat in 2021 werd hernomen in Genève.

Internationale erkenning
In 2014 besloot Verbruggen zich volledig te richten op choreografie, te beginnen met zijn eerste avondvullende ballet, Casse-Noisette, voor het Ballet du Grand Théâtre de Genève, dat uitgebreid op tournee ging en vanaf december 2024 op het repertoire van Introdans zal staan. Zijn succes zette zich voort met *Ba/rock* in Genève en werken voor vooraanstaande gezelschappen in heel Europa, waaronder A Mighty Wind voor National Dance Company Wales (2015), *Orphic Hymn* voor het Nationaal Sloveens Ballet (2017) en Sciamachy voor het Fins Nationaal Ballet (2019). In Duitsland creëerde hij onder andere Where Have All the Flowers Gone voor Ballet Neurenberg (2016) en *Der Feuerfögel voor het Staatsballett Karlsruhe (2021). Zijn werk wordt geprezen om zijn dynamische, multidisciplinaire aanpak, en zijn creatie Dornröschen: Once Upon a Dream voor het Leipziger Ballett leverde hem een nominatie op voor de “Der Faust” award in 2020.

Opera en recente samenwerkingen
Naast ballet heeft Verbruggen ook zijn weg gevonden in de opera. In 2022 werkte hij samen met regisseur Tobias Kratzer aan Rossini’s *Moïse et Pharaon* tijdens het Festival d’Aix-en-Provence en Opera de Lyon, een samenwerking die voortduurde met Arabella bij de Deutsche Oper Berlin in 2023. Datzelfde jaar maakte hij zijn debuut als operaregisseur met Die Sieben Todsünden van Kurt Weill voor Opera Ballet Vlaanderen in Antwerpen.Verbruggen heeft diverse projecten op de planning staan, waaronder een Gesamtkunstwerk voor Theater Magdeburg (februari 2025), Peer Gynt voor het Ostrava Ballet (mei 2025) en Farewell in Paris voor het Gärtnerplatztheater (juli 2025). Ook zal hij Don Quixote creëren voor het Landestheater Linz in januari 2026.

Artistieke visie 
Jeroen Verbruggen wordt geroemd om zijn visueel indrukwekkende en multidisciplinaire werken, vaak omschreven als een “visuele reis”. Zijn succes is mede te danken aan zijn samenwerkingen met een breed scala aan kunstenaars, waaronder modeontwerpers en lichtkunstenaars zoals Charlie Le Mindu, Fabiana Piccioli en Stefan Levin. Verbruggen’s vermogen om artistieke genres te vermengen blijft hem lof opleveren, evenals uitnodigingen van prestigieuze gezelschappen wereldwijd, waarmee hij zijn reputatie als een van de meest innovatieve en boeiende choreografen van Europa blijft bevestigen.