Dansen in het leger 

De Israelische choreografe Inbal Pinto (Naharia, 1969) groeide op in Tel-Aviv en begon op haar dertiende met danslessen. Aanvankelijk studeerde ze grafisch ontwerp aan de Bezalel Academie in Jerusalem, maar tijdens haar diensttijd maakte ze alsnog de overstap naar de dans: in het leger creëerde ze haar eerste choreografie, Dov Hoz. Het stuk trok de aandacht van Israëls bekendste choreograaf, Ohad Naharin, en na haar diensttijd danste Pinto op zijn uitnodiging bij achtereenvolgens het Batsheva Ensemble en de Batsheva Dance Company.  

Vliegen terwijl je op je stoel zit
Samen met haar voormalige partner Avshalom Pollak leidde Pinto ruim vijftien jaar lang een van de meest succesvolle moderne dansgroepen in Israël. Hun producties bevinden zich op de grens van dans, (panto)mime, theater, cabaret, circusacrobatiek, sprookje en vaudeville en worden vaak geprezen om hun surrealistische karakter en absurdistische humor. In hun werk zijn regelmatig verwijzingen terug te vinden naar de politieke situatie in Israël, ook al zijn ze daar niet bewust op uit. “We proberen het zelfs te voorkomen, maar de dagelijkse realiteit zit nu eenmaal ín ons en sijpelt dus door in alles wat we doen.” Een duidelijk voorbeeld daarvan is What Good Would The Moon Be, dat in seizoen 2015/2016 bij Introdans zijn Nederlandse première beleefde. De choreografie refereert weliswaar aan het Israëlisch-Palestijnse conflict – of meer specifiek aan de in hun ogen verachtelijke ‘scheidingsmuur’ langs de Westelijk Jordaanoever – maar zeker niet op een ‘zware manier’. Geïnspireerd door hun met kartonnen dozen spelende zoon Louie neemt het duo de toeschouwer mee op een wonderbaarlijke reis, met daarin veel mooie dans, ontleend aan onder meer de slapstick. Het werk laat je, zo schreef een recensent, ‘vliegen terwijl je op je stoel zit.’ 

Net als voor het merendeel van hun producties geldt, hebben Pinto en Pollak ook voor What Good Would The Moon Be zelf de kostuums en decors ontworpen. 

Bessie Award
Pinto startte in 1993 de Inbal Pinto Dance Company. Haar eerste werk voor deze groep, Dio-Can, won de tweede prijs op de Shades of Dance Competitie, met een Europese tournee tot gevolg. In 1997 creëerde Pinto de enorm succesvolle choreografie Wrapped, waarvoor ze een prestigieuze Amerikaanse Bessie Award ontving. 

Choreografieën van Inbal Pinto op het repertoire van Introdans:
Wrapped (2005 duet, 2008 uitgebreide versie, 2021 integrale versie), What Good Would The Moon Be (2016), Rushes (2018).