Merel Janssen

Geboren: 1988, Wijchen (Nederland)
Opleiding: ArtEZ Dansacademie, Arnhem; Praktijkinstroom Introdans
Ervaring: Introdans (sinds augustus 2008)

“Er is niets stoers aan ver van je familie wonen, wat voor veel van mijn collega’s geldt. Je doet het, omdat je er alles voor over hebt om te dansen. Ik heb echt geluk gehad met Introdans zo dicht bij huis. Dat ben ik me goed bewust.” Danseres Merel Janssen komt uit Hernen, een klein kerkdorp ten westen van Nijmegen. Ze kijkt onderzoekend of haar woorden overkomen. Duidelijkheid staat bij haar hoog in het vaandel. “Ik vind het prettig om direct te zijn en niet om dingen heen te draaien.”

Nuchtere aanpakker

Dat heeft ze niet van een vreemde. Zowel haar vader, in het dagelijks leven arbeidsdeskundige, als haar moeder die psychomotorisch kindertherapeute is, zijn van het type “nuchtere aanpakker”. “We woonden op een grote boerderij. Mijn vader was naast zijn werk ook hobbyboer. We hadden allerlei dieren: geiten, kippen, paarden en ook altijd een varken en een koe. Die kochten we als kalfje en als ze dan twee of drie jaar oud was, lieten we haar slachten en aten we haar op. Daarna namen we weer een nieuwe. “Dan weet je tenminste waar je eten vandaan komt”, zei mijn vader altijd. Geen valse sentimenten.”

Jongste in het gezin

De beweeglijke Merel is de jongste in het gezin. Met oudste zus Eefje heeft ze een innige band, al verschillen hun karakters hemelsbreed. “Eefje is na haar studie rechten gaan reizen. Ze heeft een tijd in India gewoond en daar ook met mijn vader rondgetrokken. Ze werkt nu in IJsland. Ze is heel zacht, met haar krijg je nooit ruzie.” Met broer Rick daarentegen wel. Vroeger al en nu nog steeds. “Mijn broer is een pestkop. En ik knal gewoon terug: pof! Hij is piloot maar hij werkt op dit moment bij een bank. Hij had net zijn opleiding afgerond toen de markt instortte. We gunnen het hem allemaal enorm dat hij alsnog in zijn echte beroep aan de slag kan gaan.”

Dansles in de woonkamer

Hoewel de Janssens al meerdere generaties in Hernen wonen, wordt Merel in het dorp al jong als “een beetje anders” gezien. “Ik ben altijd al wat eigenzinnig geweest én ik koos voor een heel andere school dan mijn klasgenootjes. Geen bewuste opzet hoor, maar ik week dus af.” Ook Merels dansopleiding speelt zich grotendeels in Arnhem af. “Ik ben met ballet begonnen toen ik zes was. Zelf wilde ik al op mijn vierde met Eefje mee naar balletles in Wijchen. Mama vond me nog te jong dus dat mocht niet. Eefje maakte toen een strippenkaart voor mij. Tien lessen voor een gulden; die zij – in de woonkamer – gaf. Ze streepte ze keurig af en als-ie vol was, begonnen we weer overnieuw.”

Van oriëntatiecursus naar vooropleiding

Ze krijgt in Wijchen les in klassiek ballet. “Ik leerde er ook om te blijven opletten en stil te staan, in plaats van voortdurend te bewegen.” Als ze negen is, mag ze naar de “keurklas” waardoor ze twee lessen per week gaat volgen. Haar lerares stelt voor om ook auditie te doen voor de oriëntatiecursus van de dansacademie in Arnhem (ArtEZ Hogeschool voor de Kunsten, red.). Dat lukt. Er komen twee lessen per week bij. Op haar twaalfde start Merel met de vooropleiding van ArtEZ. Ze blijft thuis wonen en gaat – samen met beste vriendin Odette – iedere dag met de trein naar Arnhem. Eerst op de fiets door het bos om bij het station te komen. En ’s avonds weer terug. “Toen mijn moeder merkte dat het goed ging, fietste ze steeds minder lang mee.”

Instromen bij Introdans

Na de vooropleiding doet ze een succesvolle auditie voor de vakopleiding van ArtEZ, maar wil ze eigenlijk wat anders. “Ik vond Arnhem te experimenteel en te modern. Ik wilde ook technisch nog beter worden. Precies op dat moment kwam Ton (Wiggers, medeoprichter en algemeen directeur, red.) met een aanbod voor jonge dansers. Instromen bij Introdans, les krijgen van Ton in combinatie met meedraaien in de praktijk en theorielessen volgen op school. Het leek me fantastisch. En dat was het ook!”

Opgegroeid bij Introdans

Na haar derde en laatste opleidingsjaar krijgt ze een contract van Introdans. “Ze waren eigenlijk op. Maar ze hebben er één extra gemaakt, voor mij. Ik was dolgelukkig! Nog steeds trouwens. Ik ben echt opgegroeid bij Introdans en ik doe wat ik het allerliefste doe. Het is hard werken maar ik geniet iedere dag. Mijn vriend weet als geen ander wanneer ik wat extra steun nodig heb. Hij neemt dan zonder te vragen dingen van me over. In het begin dacht ik dat een relatie en een danscarrière een lastige combinatie zouden zijn, maar het tegendeel is waar.” In 2014 wint Merel de Danspublieksprijs. “Een mooiere kroon op mijn werk is bijna niet denkbaar. Ik ben er supertrots op!” Ze straalt, zonder grootspraak en zonder te gaan zweven. Want daar doet deze danseres niet aan.